Ολίγον απωλεσθέν παρελθόν 13 Μαρτίου, 2010

Είπα να ομιλήσω ολίγον περί εβραϊκής μουσικής προολοκαυτωματικής εποχής, μιας μουσικής γεμάτη σθένος, σφρίγος και στήθος. Δομείται λοιπόν αυτή η μουσική με βάση τσεπιδράσεις τσανατολής και συγκεκριμένως της λεκάνης της Μεσογείου, με επικάλυψη βαλκάνια και πασπαλισμένη με τη σουινγκοτζάζ μόδα της εποχής που επέβαλλε το γκρούβ προς πάσα κατεύθυνση. Μπορείτε να τη  συναντήσετε και ως klezmer, αλλά  μη σας κοροϊδέψει ο παλιομοδιτισμός της, καθότι μιλάμε για μια μουσική πιο βαλκάνια κι από βαλκανιζατέρ! Φυσικά, καμία σχέση με τη σεφαραδίτικη παράδοσι της φαιδράς πορτοκαλέας, αυτή η μουσική είναι το απαύγασμα του χαμαιλεοντισμού των απανταχού οβραίων της κεντρικής ευρώπης, που με τάλαντο και επιμονή περισυνέλεξαν τας  μούλτι κούλτι αναφοράς τους, όργανα, κλίμακες, ρυθμούς και κοινωνική λειτουργία.

Απολαύστε ένα γνωστό πρελούδιο της εποχής (χιτάκι) προερχόμενο από ένα yiddish μιούζικαλ που δε φτούρησε ποτές – εκτελεσούλα Benny Goodman διότι είναι η καλυτεροτέρα:

και παρακάτω λίγος τσολισμός:

κέφι και χορός στη σκηνή (εχουμε καλο κλιμα στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω):

Ποιος καλός άνθρωπας θα βρεθεί να τα διασκευάσει σε ska; Εγώ δεν ξέρω τρομπόνι.

Στίχοι μετά μουσικής 24 Νοεμβρίου, 2009

Υποκείμενο: Δυτικό, ανδρικό, του διαφωτισμού.

Μερικές φορές λοιπόν, ειδικά σε άτομα με πολύ πιο ανεπτυγμένο μουσικό αισθητήριο απ’ ότι στιχουργικό (αν και έχοντα γνώμη και για την ποίηση  ως ερασιτέχνες ποιητές) η μουσική μπορεί να χρωματίσει και τους πιο αδιάφορους και μουντούς στίχους και να τους καταστήσει πλήρεις νοημάτων και συνειρμών. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν οι λειτουργίες και πάσης φύσεως θρησκευτικά λειτουργήματα που ενίοτε επενδύονται με ασύμμετρα αριστουργηματική μουσική σε σχέση με το λόγο, αλλά και δημώδη τραγούδια άσημων στιχουργών που αποκτούν μια πνοή μέσω της ερμηνείας αξιοπρόσεκτων καλλιτεχνών, όπως η περίπτωση της Chavella Vargas.

Η εν λόγω κιουρία, για όσους δεν την ηγνωρίζουν, είναι μια Κοσταρικένια μελωδός που όμως αφήκε τα τραγουδιστικά της προϊόντα να ανθίσουν κυρίως στο Μεξικό, και ενέπνευσε πλήθος καλλιτεχνών και απλών ανθρώπων  με την φωνητική της εκφραστικότητα. Έκανε το outing της ως λεσβία στα 81 της (κάλλιο αργά παρά ποτέ), αρκετά χρόνια αφότου είχε σχετιστεί και με την Frida Kahlo. Στα νιάτα της επιτελούσε ιδιαιτέρως ανδρικά, φορώντας αντρικά ρούχα (ρούχα με πέη), καπνίζοντας πούρα (φαλλικά), πίνοντας και απαρνούμενη την γυναικεία της επιφάνεια (δες και την εμφάνιση της Τσαβέλλα ως Θανάτου στην ομώνυμη ταινία μελωδούσα την Llorona – «Η κλαψερή», αντίστοιχη μυθολογική περσόνα της δικής μας λάμιας).

(σημαντική λεπτομέρεια στο βίντεο: ο Τρότσκι ρεφορμίζεται με τη βοήθεια τσεκουριού)

Βυθιζόμενος λοιπόν αυτές τις μέρες στη μουσική της εν λόγω, διεπίστωσα με πόση θέρμη ησπαζόμην τους στίχους που εκφράζουν πάθη ερωτικά και συνήθη (αντίστοιχα των δικών μας σκυλάδικων, ίσως με μια πιο εμφανή ποιητική χροιά – φανταστείτε επιπέδου «Σ’ έχω κάνει θεό«, ίσως και λίγο πιο πάνω) τα οποία καμία δουλειά δεν έχουν με το πολιτισμικό μου Εγώ. Η διαδικασία ήταν πανομοιότυπη με τον τρόπο που οι λειτουργίες του Μπαχ, του Μασώ κ.ο.κ. με έκαναν να μάθω απ’ έξω μέρη του Πιστεύω και εν γένει της λειτουργίας στα λατινικά, ενώ η χριστιανική μου πίστη περιορίζεται στις αναρχοκομμουνιστικές πολιτικές καταβολές που λογίζω στις  πρώτες αγάπες. Μυστήριοι λοιπόν αι οδοί της μουσικής και του λόγου – συνδυάζοντας το συνυποδηλωτικό (άρα άρα ασυνείδητο/υποσυνείδητο) χαρακτήρα της μουσικής γλώσσας με τον αναφορικό της πραγματικής γλώσσας μπορεί κανείς να φτιάξει επικίνδυνα και διεισδυτικά μίγματα.

 

Τα χίπικα σίξτις στην υπηρεσία του «κινήματος» 19 Ιουνίου, 2009

Ευχαριστώ πολύ τον φρεσκοκουρεμένο bosko που άθελά του μου γνώρισε την Judy Collins και ανακάλυψα δύο σούπερ επίκαιρα φολκ διαμάντια. Το πρώτο είναι ένα φεμινιστικό τραγούδι με τον προβοκατόρικο queer τίτλο «O Daddy be Gay» το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει στο γιουτιούμπ και καταλήγει στο τετράστιχο-κατακλεί(τορι)δα:

There is an advantage we have over men
O daddy be gay
There is an advantage we have over men
We can go down to hell and come back again
Daddy be gay if you can be.

O Daddy be Gay

Και το άλλο είναι ένα τραγούδι για το ποινικό και σωφρονιστικό σύστημα μέσα από μια πραγματική ιστορία του φουκαριάρη Tim Evans που τον κατηγόρησαν για τη δολοφονία της γυναικός και των παιδιών του, τον κρέμασαν και τον αθώωσαν μετά θάνατον:

Αυτά τα ολίγα εν μέσω εργασίας, υγρασίας, φραπέ κι ανεμιστήρα.

Τα τραγούδια της professoressa Lai 13 Σεπτεμβρίου, 2008

Η πρώτη επαφή με την εν λόγω κυρία ήταν μια τραγωδία: δεν μιλούσε γρι ελληνικά. Πρώτο μάθημα, και να προσπαθούμε να συννενοηθούμε, αυτή να μιλά στα ιταλικά κι εμείς να απαντούμε ανεπιτυχώς στα αγγλικά. Τις πρώτες λέξεις τις μάθαμε ταυτοποιώντας εικόνες. Στη δευτέρα γυμνασίου όλοι πέρασαν με πολύ κόπο το «μαρτύριο της Κολομπίνας» ήτοι η απομνημόνευση όλων των χαρακτήρων της commedia del arte, με τα κουστούμια τους, τα χαρακτηριστικά τους, τις πατρίδες τους και τις ιδιαιτερότητές τους. Επίσης, έπρεπε να γίνουμε εξπέρ στην ιταλική γεωγραφία, και κάποια στιγμή έπρεπε να μάθουμε τα πάντα για Tiziano, Botticelli, Michelangelo κ.ο.κ.

Τελικά μετά από χρόνια μπορώ να πω πως άξιζε όλος αυτός ο κόπος, γιατί κατάφερα να αγαπήσω τα ιταλικά πρίν τα μισήσω. Και γι’ αυτό θα σας παραθέσω όλα τα τραγούδια που η professoressa Lai μας αποκάλυπτε συχνά πυκνά, με ιδιαίτερη ευαισθησία και ευστοχία και βαθιά αίσθηση της κουλτούρας της γείτονος χώρας. Και ακόμα μερικά που θα μπορούσε να μας είχε αποκαλύψει.

Fabrizio de André – La canzone di Marinella (canta Mina Mazzini) (σε όλες τις χώρες υπάρχουν ποιήματα για κοπελιές – και ποιήτριες – που αυτοκτόνησαν)

Fabrizio de André – La guerra di Piero (σνιφ σνιφ τα διλήμματα του πολέμου)

Angelo Branduardi – Alla fiera del est (το αντίστοιχο δικό μας «Ντήλι ντήλι το καντήλι» του ανθολογίου του δημοτικού – παρμένο από εβραϊκό κείμενο)

Angelo Branduardi – Vanità di vanità (που ‘ναι ο Μαχαιρίτσας να κάμνει το κλόπυράιτ του)

Lucio Dalla – L’ anno che verrà (γιορτινό – πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα)

Lucio Battisti – I giardini di Marzo (o Μαχαιρίτσας που λέγαμε)

Andrea Bocelli – Caruso (αχ τι ρομαντικός τυφλός τροβαδούρος, θα κλάψω)

Και το άσχετο – Il cocodrillo come fa? (παλιμπαιδισμός)

__________________________________________________________________________________

Bonus: Ένα ωραίο τραγουδάκι που περιγράφει την ερωτική μου ζωή τους τελευταίους μήνες (ναι, κάνω συνέεεχεια παρτούζες)

Ερωτική άσκηση για τέσσερις – Μάνος Χατζιδάκις

Υ.Γ.:Έπρεπε να βάλω και το Bella ciao. Αν δεν είχαμε μπερλουσκονικό preside θα το είχαμε ακούσει κι αυτό.

Υ.Γ.2:Κάποια στιγμή θα κάνω ένα ποστ για τα παιδικά τραγούδια που άκουγα μικρός. Πολύ ζουμί.

Summertime 20 Αυγούστου, 2008

Το καλοκαίρι τελειώνει, πουλάμε καλοκαιρινά ποστς όσο όσο

Η εισαγωγούλα είναι από μια φούγκα του Μπαχ σε ντο ελάσσονα, από το πρώτο βιβλίο του καλώς συγκερασμένου κλειδοκύμβαλου – στο τέλος όμως η καντέντσα είναι διασκευασμένη και κάνουν μια βροντερή 5η παράλληλη. Όσο για την Τζάνις, τα λόγια είναι περιττά. Έπρεπε να την είχε ανακαλύψει ο Μάνος Χατζιδάκις πριν πεθάνει και να την έβαζε να τραγουδήσει «Μηηην το ρωτάααας τον ουρανόοοοοοοοο…».

Αλλά δεν το θελε η μοίρα.

Parole parole 11 Αυγούστου, 2008

Parole parole

Mina Mazzini & Alberto Lupo

Parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole parole

parole, soltanto parole,

parole tra noi.

Η Ελενίτσα μας 12 Μαΐου, 2008

τό ριξε στα σκληρά ναρκωτικά.

Πώς να κάνετε τα παιδιά σας σουρρεαλιστές 8 Απριλίου, 2008

Απλά και εύκολα βηματάκια. Καταρχάς, τους επιβάλλετε υποχρεωτική εβδομαδιαία παρακολούθηση του «Ντάμπο το Ελεφαντάκι»

και για επιδόρπιο ανώνυμα ρώσικα ανιμέησιον της Ετ-2 χωρίς λόγια

.

Απλά πράματα, λύσεις δοκιμασμένες.

Αφιέρωμα: Ισλανδία 3 Απριλίου, 2008

Η Μπγιορκ με παιδική αφέλεια παρουσιάζει το εσωτερικό της τηλεόρασής της χρησιμοποιώντας άψογα αγγλικά με εξίσου άψογη ισλανδική προφορά, με γκούντις σως, μουστάρδα σως, γιαούρτι σως και κανέλα.

Και πακετάκι το μόμολο:

Γκασπάρ, Μέλχιορ, Μπάλτασσαρ.

Χρωματισμός 7 Φεβρουαρίου, 2008

 Astor Piazzolla – Fuga y Misterio. Εκτελεσάρα από τους τσελίστες της Berliner Philarmoniker. Απλά ασχολίαστοι.

Lotte Lenya – Seeräuberjenny προσυκυνός και υποκλίνομες Kurt Weill

Όσο για το επόμενο τραγούδι, προβληματιζόμουν: τι να βάλω, καλύτερη εκτέλεση με χειρότερη ατμόσφαιρα, ή καλύτερη ατμόσφαιρα με όχι τόσο καλή εκτέλεση; Τελικά η Τερέζα με κέρδισε γιατί είναι πιο ορίτζιναλ. Πάντως τσεκάρετε και την εκτέλεση της Ute Lemper η οποία τη Δευτέρα έχει συναυλία στο Μέγαρο με πιασοκωλέ εισιτήριο 25 ευρώ για εμάς τους φοιτητάς (θα έλεγα τώρα αλλά έχε χάρι που τη συμπάθησα)

Teresa Stratas – Youkali (tango) από τον προσκυνό και υποκλίνομεν Kurt Weill