Morning wood pages #7

Όλα είναι αφρός, διότι όλα είναι. Στον πυρήνα των πραγμάτων συμβαίνουν αντιδράσεις που τραβολογάνε δίχτυα από σχέσεις και τους κουτουλάνε τα κεφάλια, έτσι ώστε  να βγαίνει άπλετος αφρός, άπλωτος, απλός. Την τρίτη μέρα της δημιουργίας,  όλα έβγαζαν αφρούς από τη λύσσα διότι η λύσσα κατέβηκε στον κόσμο από το σύμπαν της ανυπαρξίας και μας δίδαξε τους νόμους των αφρών και των στομάτων. Μιλάμε για νόμους αυστηρούς αλλά όχι κατηγορηματικούς: με συνέπεια ένα μπάχαλο. Το μπάχαλο, όπως όλοι ήδη ξέρουμε, παράγει αφρούς, και αυτοί επιπλέουν πάνω σε οτιδήποτε γιατί από κάτω δεν έχουν κάποιο υγρό (βέβαια κάποια στιγμή υγροποιούνται όπως οι αφροί του φραπέ και οι φραγμοί των φράκων).

Κέντρο και κολοφώνας της δόξας του αφρού ήταν η Αφρική. Μια ήπειρος γεμάτη αντιλόπες και σαφάρι, ποτέ δεν είχε καταφέρει να αναρριχηθεί μέσα από τους αφρούς προς το φως διότι της μπλόκαραν το δρόμο τα όρνεα του Αλαντίν. Οι πολύχρωμοι αφροί ήταν σα βγαλμένοι από μαρέγκα: ευγενική χορηγία των θηλαστικών  τα αυγά ελεφάντων, κεντημένα με περίτεχνα αραβουργήματα. Τα τσόφλια αποτέλεσαν πρώτη ύλη για την κατασκευή βιοκλιματικών πράσινων σπιτιών, τα οποία αξιοποιούσαν τη δυναμική ενέργεια του αφρού για να παράγουν οξυγόνο και άλλα πράσινα αέρια, μεθάνιο, θείο, πολώνιο, μονοξείδιο του αζώτου. Οι φυσαλίδες είναι παραγεμισμένες με πιθανότητες, κι όταν σκάνε οι πιθανότητες σκορπίζονται στον άνεμο.

Βαθιά σε μια λίμνη της Αφρικής κρύβεται η σκιώδης κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση ψαριών, παρ’ όλα αυτά όμως συνολική, τόσο ευκατάδεχτη που ακόμα κι αν δεν είσαι ψάρι, είναι δική σου αρκεί να βγάζεις αφρούς από τα βράγχια. Οι δυνάμεις της είναι απελευθερωτικές και πολλές φορές ακατανόητες. Στα γεύματα της σκιώδους κυβέρνησης σερβίρονται τεράστιες πιατέλες με πλαγκτόν, πλαγκτόσουπες και στα ψηλά ποτήρια σαμπάνιας αφρίζει το αλατόνερο, και ο αφρός του είναι σκληρότερος κι από αφρολέξ αλλά τοποθετείται σε ειδικές φιάλες και με ένα περίπλοκο σύστημα τροφοδότησης, αντλιών, φραγμάτων, υδραγωγείων, πίεσης και αποσυμπίεσης, με κουλουριασμένα λάστιχα, ραντάρ, καταπέλτες, προπέλες, φυγοκέντρηση, και ανάμεσα σε αυτά ένα αναρίθμητο πλήθος τσιμούχας για να προλαβαίνονται οι διαρροές.

Οι απατεώνες κλέβουν τους αφρούς και τους εγκλωβίζουν σε ανήλιαγα υπόγεια. Αυτή η διαδικασία  του ξαφρίσματος λαμβάνει χώρα τη νέα σελήνη γιατί όταν η σελήνη είναι νέα και όχι γιαγιά είναι πιο εύκολο να αποκρυφτεί η αντανάκλαση του φωτός πάνω στις φυσαλίδες και οι αφροί να μη φαίνονται τόσο έντονα από τους ειδικούς κάμεραμεν που κρέμονται από εναέρια λιφτ των συστημάτων παρακολούθησης του αφρού (ΣΠΑΦΡΟΥ). Η σκιώδης κυβέρνηση συχνά τους χαρίζει κοχύλια, αλλά όταν τα κοχύλια είναι τζούφια οι κάμεραμεν τους παίρνει ο ύπνος απάνω στις κρεμάλες τους και ξεχνούν να τραβήξουν τα καίρια σημεία του αφρού, τα πιο ευάλωτα στους απατεώνες. Κάθε μεγάλο ξάφρισμα είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τα ψάρια: τα κοπάδια τους αναμπουρμπουλιάζουν σα τρελά για να γίνει περισσότερος αφρός, και οι σαμπάνιες σχεδόν αποκληρώνονται προσπάθεια της αναπλήρωσης.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τίποτα. Με λιγότερη σιγουριά όμως δεν μπορεί κανείς να πει πως υπάρχει ένα τέλος στον αφρό πέρα από την ιστορία. Διότι οι μεγάλοι προφήτες της Αφρικής δε δίνουν μια συγκεκριμένη απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα αν προήλθαμε εμείς από τον αφρό ή ο αφρός προήλθε από μας. Όσες σαμπάνιες κι αν χυθούν στα βράγχια, όσα πλαγκτόν κι αν εκπαιδευτούν από μικρά έτσι ώστε να αναπτύσσουν αυτοσυνείδηση, όσο κι αν απλώνονται οι βιοκλιματικές φάρμες που αναπαράγουν το βιοκλίμα, τα ομιχλώδη αέρια, οι σκιώδεις κυβερνήσεις, όλα τα άπατα πηγάδια της φύσης που ξερνούν ντετόλ κι άλλα αποστειρωτικά προϊόντα σε μορφή γέλης, όσο κι αν ροκανίζουν τις καμπάνες οι στρουθοκάμηλοι, η απάντηση είναι μία: αφρός.