Κρουστικά δράπανα

Η νέα μου μπάντα λέγεται Κρουστικά Δράπανα, και παίζουμε όχι πανκ αλλά ούτε και κάτι άλλο. Είναι μια μπάντα που την έχω χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχα καταλάβει πως είμαι μέλος της, γιατί κανείς δεν ήρθε με χαρτιά αίτηση μέλους να υπογράψω και να δώσω τα στοιχεία μου, και θεώρησα αυτονόητο ότι με άφησαν απ’ έξω.

Ένας λόγος για τον οποίο στην μπάντα αυτή δεν υιοθετούμε μια επίσημη διαδικασία ένταξης μελών, είναι λόγω της αρπαγής των στοιχείων. Είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός, σφύζει από πραγματικότητα, καθότι αν δώσεις τα στοιχεία σου και δε σου τα επιστρέψουν, μπορεί να μείνεις για πάντα σ’ αυτό τον κόσμο χωρίς στοιχεία, αστοιχείωτος, στιχηρός. Έπειτα, αυτοί εμπορεύονται τα στοιχεία σου και όχι μόνο τα πετσοκόβουν απάνθρωπα, αλλά τα ξαναστοιχίζουν ανάποδα ή σε αλλόκοτες στάσεις και συνδυασμούς, και αυτά σε κοιτούν με βλέμματα που σε τίποτα δε θυμίζουν την απαλή τους υφή. Με λίγα λόγια, τα στοιχεία στάχτη.

Με την μπάντα αυτή παίζουμε μια μουσική που δεν ακούγεται με τίποτα. Σκοπός μας ήταν και είναι να αποκτήσουμε ένα κοινό ευαίσθητων αυτιών, το οποίο, ενώ οι υπόλοιποι θα ακούνε το μπάκραουντ νόηζ που μας τριγυρίζει, αυτά τα θεσπέσια αυτιά θα ακούν τη θεσπέσια μουσική μας στα απειροελάχιστα ντεσιμπέλ, στην ανεπαισθησία της. Είναι η πρώτη και η μόνη μουσική, η πανκ μας, που ίσα που ακούγεται.

Το όνομα της μπάντας το εμπνευστήκαμε σε μία από τις πρόβες μας, στην οποία ακούγαμε κυρίως τα κομπρεσέρ που σπάγανε τις πλάκες του πεζοδρομίου για να περάσει το φυσικό αέριο, τέσσερις ορόφους κάτω και αρκετά μέτρα πιο πέρα από το σημείο πρόσπτωσης. Τα κομπρεσέρ δεν ήταν τα μόνα που κάλυπταν τους ήχους της πρόβας μας: τα τριξίματα της καρέκλας, οι βαριές ανάσες των ξαναμμένων μουσικών, τα θροϊσματα των ρούχων, ο άνεμος που ταρακουνάει το κριθάρι, τα βουίσματα των βουητών και οι κραυγές των μινκ φαντασμάτων που στοιχειώνουν τα σπίτια της παλιοπλουτοκρατίας, όλα τους ακούγονταν πιο δυνατά από τις ανεπαίσθητες νότες που με μεγάλη μουσικότητα και άγγιγμα ψυχής εναποθέταμε στη μουσική ιστορία, σαν άψητα μπισκότα στην κορδέλα του ψησίματος. Ακόμη και ο νοητός φούρνος που ψήνει τη μουσική ιστορία ακουγόταν πιο δυνατά, το τρίξιμο των αντιστάσεων, το φουσκάλιασμα της ζύμης, τα κρακ των κομματιών σοκολάτας καθώς έσπαγαν από την εσωτερική τους πίεση.

Αν είσαι κι εσύ ένα από αυτά τα ευαίσθητα αυτιά, σε προσκαλούμε να ακούσεις τη μουσική μας, ως Κρουστικά Δράπανα, που μόνο εσύ μπορείς, όπου εσύ θέλεις, γιατί είναι παντού.